Owady żerujące w drewnie – zaliczane są do czynników biotycznych, degradują tkankę drzewną poprzez tworzenie chodników owadzich wewnątrz oraz na powierzchni przedmiotów drewnianych. Powstałe korytarze mają różną średnicę i mogą przebiegać miejscowo lub na całej powierzchni substancji drzewnej. …
Paduk (padouk) – nazwa handlowa drewna drzew rodzaju Pterocarpus (P. soyauxii, P. osun, P. tinctorius); rodzina motylkowate – Fabaceae; ang. padauk, red wood; niem. Padauk. …
Pełzanie – narastające z czasem odkształcenie drewna podczas działania stałego obciążenia. Pełzanie jest funkcją naprężenia, czasu, wilgotności i temperatury. …
Peroba – nazwa handlowa drewna drzew rodzaju Aspidosperma (A. peroba, A. polyneuron, A. eburneum) – peroba czerwona (rodzina toinowate – Apocyanaceae) oraz rodzaju Peratecoma (P. peroba) – peroba biała, ipe (rodzina bignoniowate – Bignoniaceae); ang. red peroba, white peroba; niem. Peroba Rosa, …
Persymon – nazwa handlowa drewna drzew rodzaju hurma – Diospyros (D. kaki, D. pentanera, D. virginiana); rodzina hebankowate – Ebenaceae; ang. persimmon; niem. Persimmon. …
Pień – naziemna część drzewa, między szyją korzeniową a wierzchołkiem (główny pęd drzewa), spełniająca funkcje mechaniczne oraz funkcje przewodzenia wody (drewno) i produktów fotosyntezy (łyko). …
Rodzaj (genus) – jednostka taksonomiczna (systematyczna) w obrębie rodziny obejmująca grupę spokrewnionych gatunków o niektórych cechach wspólnych lub zbliżonych. Nazwa rodzajowa jest pierwszą z nazw łacińskich w binominalnej nomenklaturze. …
Rodzina (familia) – jednostka systematyczna (takson) w obrębie rzędu, w skład którego wchodzą spokrewnione ze sobą rodzaje. Nazwy łacińskie rodzin kończą się zwykle na -aceae. …
Rysunek drewna – naturalny układ elementów budowy drewna widoczny na płaszczyznach dowolnego przekroju (słoje roczne, promienie drzewne, włóknistość). Najładniejszy wzorzysty rysunek występuje na przekroju stycznym (flader) i przekroju promieniowym (błyszcz). …
Rząd (ordo) – jednostka systematyczna (takson), w której skład wchodzą rodziny. Nazwy łacińskie rzędów kończą się zwykle na -ales, np. Fagales (buk). …
Sęk – część podstawy gałęzi wrośnięta w pień, otoczona po odpadnięciu lub obcięciu gałęzi sukcesywnie narastającym drewnem pnia. Kształt sęka widoczny na powierzchni tarcicy zależy od kąta przetarcia w stosunku do podłużnej osi sęka. …
Tracheje – elementy przewodzące drewna, osiowo wydłużone kanały przewodzące w drewnie drzew liściastych o różnej długości. Utworzone z członów naczyń stykających się ścianami końcowymi zaopatrzonymi w przepusty (perforacje). …
Twardziel – martwa, fizjologicznie nieczynna (komórki miękiszowe obumarłe w naturalny sposób) środkowa (wewnętrzna) część pnia drzew, przeważnie różniąca się od części zewnętrznej pnia (bielu) ciemniejszym zabarwieniem. …
Twardziel fałszywa – ciemne zabarwienie drewna środkowej części pnia w różnych odcieniach intensywności i równomierności. Powstaje w rosnących drzewach niektórych gatunków liściastych nie tworząc wyraźnej, normalnej twardzieli zabarwionej; np. rodzaj Fagus (buk). …
Włóknistość – kierunek, wymiary, skupienie, wygląd elementów strukturalnych drewna. Wymaga każdorazowo szczegółowego opisowego określenia, np. drewno prostowłókniste, o falistym, skośnym lub splątanym przebiegu włókien itp. …
Włókno drzewne (libriform) – wydłużona, zwykle grubościenna komórka drewna o zredukowanym świetle i prostych jamkach. Przeważnie wyraźnie dłuższa od kambialnego inicjału włóknistego. Występuje w drewnie drzew liściastych. …
Żywice – substancje powstające w przewodach żywicznych drzew iglastych, także gromadzące się w pęcherzach (kieszonkach) żywicznych lub wydzielające się ze zranionych miejsc strzały. Roztwór stałych kwasów żywicznych w olejkach terpenowych. …