Sęk – 1) część podstawy gałęzi wrośnięta w pień, otoczona po odpadnięciu lub obcięciu gałęzi sukcesywnie narastającym drewnem pnia. Kształt sęka widoczny na powierzchni tarcicy zależy od kąta przetarcia w stosunku do podłużnej osi sęka.

2) Słowo „sęk” występuje także w związku frazeologicznym „sęk w tym”, co oznacza „problem w tym, że”.

Źródło: L. Helińska-Raczkowska, Leksykon nauki o drewnie, Poznań 1999.