Meble szkieletowe i ich części

Deseczka oparciowa – element mebli szkieletowych do siedzenia, stanowiący oparcie lub podłoże do tapicerowania w oparciu. …

Deseczka siedziskowa – element mebli szkieletowych do siedzenia, stanowiący siedzisko lub podłoże do tapicerowania w siedzisku. …

Harmonijka – składana (na zawiasach) konstrukcja części oskrzynienia, połączona na stałe z nogami, na które po ich wysunięciu odkładano klapę stołu. Stosowana głównie w stolikach do gry. …

Klękosiad – nowy typ współczesnego taboretu lub krzesła do odpoczynku w pozycji siedząco-klęczącej, wyprostowanej, w której ciężar ciała siedzącego przeniesiony zostaje na kolana. Pozycja ta zapobiegać ma skrzywieniom kręgosłupa. Czasem regulowane siedzenie można zamienić w oparcie. …

Konstrukcja bezoskrzyniowa – w przeciwieństwie do konstrukcji skrzyniowej konstrukcja występująca w meblach szkieletowych: nogi osadzone są bezpośrednio w siedzisku lub płycie stołu. …

Konstrukcja jednoczęściowa – zw. też kształtkową lub skorupową, dotyczy mebla wykonanego w prasie kształtowej zazwyczaj z pakietu fornirów lub z jednego kawałka specjalnej sklejki, albo też mebla z tworzyw sztucznych. …

Konstrukcja kolumnowa – konstrukcja podstawy głównie w meblach szkieletowych, w formie zazwyczaj okrągłego trzonu rozwidlonego u dołu w trójnóg lub czwórnóg. …

Konstrukcja krzyżakowa – konstrukcja stosowana zazwyczaj w meblach szkieletowych polegająca na utworzeniu podpory ze skrzyżowanych elementów; wykształciły się różne warianty – do najbardziej znanych należy umieszczenie dwóch par skrzyżowanych nóg z boków mebla wykonanych z kilku szczeblin. …

Konstrukcja stojakowa – występuje w meblach skrzyniowych i szkieletowych. …

Krzesełko rosnące z dzieckiem – krzesełko zaprojektowane z myślą o dzieciach, które stosunkowo szybko rosną, zmieniając wymiary swojego ciała. Krzesełko rosnące wraz z dzieckiem pozwala na dopasowanie krzesełka do ciała i wieku dziecka poprzez odpowiednią regulację siedziska oraz podnóżka. …

Krzesło – krzasło (staropol.), stołek (staropol.), stolec (staropol.); mebel do siedzenia, ruchomy, jednoosobowy, przeważnie o konstrukcji szkieletowej, z oparciem, bez poręczy, zwykle na czterech nogach. Krzesło z poręczami nazywa się fotelem. …

Krzesła audytoryjne – meble przeznaczone do siedzenia, najczęściej stanowiące wyposażenie sal lekcyjnych, wykładowych, seminaryjnych itp. …

Krzyżak – konstrukcja polegająca na skrzyżowaniu dwóch elementów w kształcie litery X lub pod kątem prostym, stosowana często w meblach składanych (krzesła, taborety, stoliki) oraz jako łączyny nóg. …

Ława – ława, ławka, ławica (staropolski); mebel do siedzenia, przeważnie dla kilku osób, lub do leżenia i spania, wykonywany zwykle z drewna, kamienia lub metalu, głównie w formie prostokątnej płaszczyzny wspartej na jednej lub kilku podporach, z oparciem lub bez. Należy do …

Mebel gięty – mebel gięty należy do mebli powstających w wyniku obróbki gięciem. …

Mebel szkieletowy – sprzęt użytkowy o strukturze liniowej i powierzchniowej, którego elementy nie zamykają przestrzeni. …

Mebel wyplatany – to meble, wytworzone techniką wyplatania. Sztuka wyplatania to jedna z najstarszych technik wytwarzania mebli, znana już 3500 lat p.n.e. …

Noga oparciowa – element spełniający równocześnie funkcję nogi tylnej i podpory oparcia w meblach szkieletowych do siedzenia. …

Obręcz – element gięty o obwodzie zamkniętym, stanowiący najczęściej dodatkowe wzmocnienie połączeń konstrukcyjnych w podstawie mebli szkieletowych giętych. …

Oskrzynia – element stanowiący podstawowe poziome połączenie konstrukcyjne podstawy w meblach szkieletowych. …

Oskrzynienie – jest to podzespół składający się z czterech odpowiednio ze sobą połączonych elementów płytowych zwanych oskrzyniami; najczęściej występuje w meblach szkieletowych, takich jak stoły, biurka, krzesła. …

Pałąk – element gięty w jednej lub więcej płaszczyznach o obwodzie otwartym, stanowiący najczęściej wzmocnienie połączeń w podstawie mebli szkieletowych giętych. …

Podnośnik do fotela – inaczej kolumna gazowa do fotela, zapewnia płynną regulację wysokości siedziska. Kolumna gazowa fotela obrotowego jest jednym z jego najważniejszych elementów. …

Podpórka poręczy – element podpierający poręcz w meblach szkieletowych do siedzenia. …

Podstawa fotela obrotowego – fotele obrotowe są specyficzną grupą wyrobów meblowych służącą – według klasyfikacji normalizacyjnej – do pracy i spożywania posiłków. Zgodnie z wymaganiami normalizacyjnymi muszą mieć podstawę co najmniej pięcioramienną, a z praktycznego punktu widzenia podstawa ta powinna być co …

Półobręcz – element gięty, o obwodzie otwartym w kształcie litery U, stanowiący najczęściej wzmocnienie połączeń w podstawie mebli szkieletowych giętych. …

Stół – stolica (staropol.); mebel o konstrukcji szkieletowej lub konstrukcji skrzyniowej, składający się z części wierzchniej (płyty roboczej) i podstawy, o różnorodnej konstrukcji i rozwiązaniach plastycznych, wykonywany z różnych materiałów (drewno, kamień, metal, szkło, tworzywa sztuczne), o szerokim zastosowaniu (m.in. do pracy). …

Stół gastronomiczny – jest to rodzaj mebla szkieletowego lub mebla skrzyniowego zazwyczaj wykonanego ze stali nierdzewnej. Przeznaczony jest do wyposażenia lokali gastronomicznych. Stoły gastronomiczne mogą być skręcane lub spawane. …

Szkielet – zespół związanych elementów graniakowych i elementów prętowych, stanowiący konstrukcję nośną mebla. …

Szkielety tapicerskie (szkielety mebli tapicerowanych) – niesłusznie czasem zwane stelażami mebli tapicerowanych, to zespoły lub podzespoły składające się z konstrukcyjnie połączonych elementów graniakowych, prętowych, rurowych itp., stanowiące konstrukcję nośną mebla szkieletowego lub jego części, np. tapicerowanej. …

Taboret – fr. tabouret, taburet (przestarz.), stolec (staropol.), odmiana stolika, mały mebel do siedzenia, przeważnie prostokątny, kwadratowy lub okrągły, bez oparcia i poręczy, czasami z niskim, dekoracyjnym oparciem z jednej, dwóch lub trzech stron, z siedzeniem twardym lub tapicerowanym, wsparty przeważnie na …

Zydel – (z niemieckiego Siedel, Siedl, Sittel), zedel (staropolski z niemieckiego). Drewniane krzesło wsparte na trzech lub czterech nogach albo dwóch deskowych podporach, zawsze odchylonych na zewnątrz, z siedzeniem głównie trapezoidalnym, z profilowanymi narożami, deskowym oparciem dekorowanym przeważnie rzeźbą i o ozdobnie …