Produkty

Szkło bez tajemnic

Szkło lakierowane metodą ceramiczną, oczekujące na proces hartowania.

Szkło bez tajemnic

Tafle szklane dostarczane są do zakładu przetwarzającego szkło w różnych formatach, spośród których najpopularniejszymi są rozmiary Jumbo oraz pół-Jumbo. W procesie przetwarzania szkło płaskie podlega rozkrojowi  na mniejsze formatki, które następnie mogą być poddane obróbce, takiej jak np.: szlifowanie, wiercenie, frezowanie, fazowanie itd.

Reklama
Banner All4Wood 2024 - 750x100

Szkło płaskie podczas procesu jego obróbki jest wielokrotnie przenoszone ze stanowiska na stanowisko. Po przyjeździe z huty trafia na stół do rozkroju. Wszystkie tego typu stoły mają w blatach specjalne otwory, w które wdmuchuje się powietrze. W ten sposób powstaje poduszka powietrzna, która ułatwia przesuwanie tafli. Odpowiednie przyssawki pozwalają przesuwać taflę i właściwie ją ustawiać. Operator wprowadza liczbę tafli i wymiar, na jaki ma być cięte szkło. Co ważne, nie przecina się go, w przeciwieństwie do blachy czy do płyty. Następnie wyłamuje się je wzdłuż nacięcia.

Firma, która specjalizuje się w szkle meblowym (tj. szklanych frontach, półkach, blatach do stołów) najczęściej rozkraja je na kwadraty i prostokąty. Jeśli klient wymaga wycinania innych kształtów, np. półkolistych albo elips, stół ma również takie opcje. Natomiast ze względu na cykl produkcyjny kształty te wycinana się ręcznie na bocznym stole, żeby nie wstrzymywać produkcji i nie zmniejszać jej wydajności.

ZOBACZ TAKŻE: Nowe jakości

Najczęściej używanym do obróbki szkłem jest to o grubości 4 mm, jak również 6, 8 i 12 mm. Teoretycznie funkcjonuje jeszcze szkło o grubości 18 mm, ale tę grubość obrabia się niezwykle rzadko. Szkło jest pojęciem względnym. Szkło przezroczyste, w nomenklaturze określa się jako float, z kolei OptiWhite, to szkło idealnie białe. W zależności z jakiej huty szkło pochodzi może być bardziej zielonkawe lub bardziej niebieskie, natomiast OptiWhite jest idealnie białe.

Logistyczne przedsięwzięcie

Niezwykle istotne są aspekty logistyczne w zarządzaniu produkcją. W tym celu przygotowuje się marszrutę zlecenia od wejścia materiału do magazynu do załadunku wyrobu. Na stojaku umieszcza się więc:

  • nazwiska operatorów, którzy wykonywali poszczególne czynności,
  • kody kreskowe i określone wymiary.
  • dalsze operacje, czyli szlifowanie krawędzi, ewentualnie wiercenie, malowanie i hartowanie.

Dla poprawy organizacji produkcji, przepływu informacji, wykorzystuje się różnego rodzaju oznaczenia, co ma ułatwiać pracę przede wszystkim operatorów, którzy obsługują maszyny. To wszystko służy zachowaniu ciągłości produkcji. Operator widząc np. oznaczenie stojaka odpowiednim kolorem, wie, który towar powinien w danym momencie przejąć.

Ruchoma głowica w centrum numerycznym jest w stanie obrobić praktycznie każdy kształt. Opcjonalnie wykonuje się grawerowania, napisy i różnego rodzaju wzory. Jednak gdy główni odbiorcy firmy to duże fabryki mebli tę opcję wykorzystuje się rzadziej. Najsłabsza obróbka jakościowa, to taka, gdy widoczne są przebarwienia, czyli niedoszlifowania. Taka krawędź zostaje obramowana i jest wtedy niewidoczna. Maszyna jest w stanie obrobić każdy kształt, w zależności od potrzeb klienta. Może być to tzw. najlepsza jakość, czyli wypolerowana krawędź, wyszlifowana, albo zatępiona – fazowana, jeżeli szkło zostanie oprawione w ramkę. Specjalnie zamontowane diody LED-owe pokazują czy krawędź dobrze wypolerowano. Szlif, w zależności od rodzaju maszyny może być okrągły albo trapezowy, zgodnie z zamówieniem klienta. Oczywiście za jakością i estetyką podąża cena.

Główną zaletą maszyny, która służy do szlifowania krawędzi jest to, że wykonuje też fazę ozdobną. W tym przypadku ważne jest to, by ta przekątna część sfazowana schodziła się jak najbliżej rogu.

Szkło po procesie szlifowania przygotowane do dalszego procesu malowania.
Szkło po procesie szlifowania przygotowane do dalszego procesu malowania. Fot. Szkło.

Po wyszlifowaniu szkło musi być umyte, gdyż na powierzchni zostaje biały osad, sproszkowane szkło. Jeżeli produkt nie zostanie umyty i osad zaschnie, to szkło po godzinie nadaje się do wyrzucenia. Specjalne urządzenie oczyszcza szkło z białego szlifu. Cała woda, która znajduje się w tego typu maszynie, jest w odpowiedni sposób oczyszczana i wraca do obiegu zamkniętego. To pozwala na zmniejszenie zużycia narzędzi i jednocześnie kosztów związanych z wymianą wody. Zalety tego rozwiązania są niepodważalne, nie tylko z punktu widzenia ochrony środowiska, ale też organizacji i wydajności pracy.

Wiercenie w szkle

Cała filozofia wiercenia opiera się na tym, że szkło jest nawiercane najpierw od góry jedną głowicą. W przypadku szkła o grubości 4 mm nawierca się 2 mm od góry i 2 mm od dołu, wtedy z tafli wypada kółko. Prawidłowe wiercenie polega na tym, aby dwie głowice wykonały równy otwór. W starszych wiertarkach głowica jest jedna i operator obracając nią musi trafić tak, żeby te otwory były równe. Nie zawsze jest to osiągalne, mimo oczekiwań klienta, który wymaga najwyższej jakości. Podczas wiercenia istotną rzeczą jest odstęp od krawędzi, bo wtedy tafla nie pęka. Później w procesie obróbczym, czyli przy termicznym hartowaniu, gdy powstają wewnętrzne napięcia, istotne jest by szkło nie pękało. Niezwykle ważne jest też to żeby kółka nie wpadły do wiertła, by go nie zblokowały.

Szkło lakierowane metodą ceramiczną po procesie hartowania.
Szkło lakierowane metodą ceramiczną po procesie hartowania. Fot. Szkło.

Proces wiercenia jest dosyć mocno skomplikowany, trzeba nie tylko odpowiednio dobrać wiertła, muszą być one właściwie naostrzone. Klienci oczekują coraz wyższej jakości, zwracają uwagę na to, by przy krawędziach nie było wyszczerbień.

Szkło jak malowane

Jeżeli szkło nie jest malowane, to proces jego obróbki jest stosunkowo krótki: cięcie, fazowanie, pakowanie. Natomiast malowanie szkła może się odbywać albo metodą walcową, albo natryskową. Popularna jest technika sitodruku. Polega ona na tym, że przed nałożeniem farby na powierzchnię szkła nakłada się siatkę, zwaną sitem, z bardzo drobnymi oczkami. Oczka są częściowo zakryte, a częściowo odsłonięte. Odsłonięte oczka siatki powodują nakładanie farby w odpowiednich miejscach. Farba jest przeciskana przez oczka za pomocą rakla, czyli listwy z gumy o odpowiedniej twardości.

Szkło hartowane = bezpieczne

Na końcu cyklu jest hartowanie, które pozwala, by szkło nabrało właściwości materiału bezpiecznego. Proces ten polega na ogrzaniu tafli szklanych w wysokiej temperaturze i schłodzeniu zimnym powietrzem. Powstałe w wyniku tego naprężenia w strukturze szkła powodują w czasie rozbicia rozpadnięcie się tafli szklanej na niewielkie kawałki o tępych krawędziach. Hartowaniu można poddać szkło typu float, barwione w masie, szkło z powłokami, jak i szkło ornamentowe, dzięki czemu zwiększa się wytrzymałość i odporność na uderzenia. To ostatnie ma zwiększoną wytrzymałość nie tylko na czynniki mechaniczne, ale i naprężenia związane ze zmianami temperatury powierzchni. Szkło hartowane ma zastosowanie w meblach, drzwiach szklanych, ścianach szklanych stałych i ruchomych, fasadach, kabinach prysznicowych, sprzęcie AGD.

Po sprawdzeniu szkło pakuje się i wysyła do klienta.

TEKST: Anna Szypulska

Artykuł został opublikowany w miesięczniku BIZNES.meble.pl, nr 9/2014