Dobrze zorganizowana komunikacja pozwala dobrze żyć: uczyć się, podróżować, tworzyć wspólnotę i modlić się.

Reklama

Jak miejsce może sprzyjać komunikacji pokazuje jeden z laureatów WAFX 2021: „#WeThePlanet Campus” autorstwa 3Deluxe. Ta mobilna, pływająca zielona platforma u wybrzeży Manhattanu jest przeznaczona do zwoływania międzynarodowych szczytów, warsztatów i programów edukacyjnych, które skupiają się na przekształcaniu naszego świata w lepszą przyszłość. Płynna, organiczna koncepcja projektu odpowiada otaczającym go naturalnym elementom, wodzie, słońcu i wiatrowi. Biotop został zaprojektowany tak, aby dawać tyle, ile czerpie z natury, jednocześnie wytwarzając własną energię i wodę pitną.

Zapotrzebowanie

SOS Wioski Dziecięce Centrum społeczności Roosevelt Square w stanie Illinois to nowe jednopiętrowe biuro i centrum społecznościowe z drewna klejonego krzyżowo (CLT) z kuchnią w pobliżu posiadłości w Roosevelt Square Village. Centrum to ma powierzchnię 11 tys. stóp kwadratowych, która służy dzieciom i rodzinom w Roosevelt Square Village i okolicznym społecznościom.

Programy obejmują wsparcie akademickie, terapeutyczne, społeczne i rekreacyjne; wielofunkcyjne przestrzenie dla członków społeczności do łączenia się z zasobami publicznymi i angażowania się w szkolenia, działania i wydarzenia oraz znakomitą kuchnię zapewniającą edukację w zakresie żywności i żywienia, a także szkolenie umiejętności zawodowych dla branży hotelarskiej. Oprócz ponad stu dzieci i rodzin, którymi opiekuje się SOS Illinois, centrum obsługuje ponad 5 tys. osób z okolicznych dzielnic.

Od momentu założenia w 1976 r. Institut Pacifique, lider w rozwiązywaniu konfliktów i mediacji dla młodych ludzi, zajmuje posiadłość położoną przy 2901 Gouin Boulevard East w Montrealu. Po 40 latach pracy i rozwoju organizacja społeczna zaczęła dostrzegać pewne problemy w swojej siedzibie: poważny brak przestrzeni, trudności w pogodzeniu różnych zastosowań budynku, obawy o bezpieczeństwo przeciwpożarowe, architekturę. Niedobór gruntów na wyspie Montreal skłonił Instytut do podjęcia decyzji o przeprowadzeniu gruntownej renowacji i rozbudowy. Ta decyzja pozwoliła kontynuować pracę w społeczności lokalnej i zachować swój majątek, który zawiera skarb przyrody: Park Île-de-la-Visitation.

Bramą do regionu Eeyou Istchee James Bay (Québec, Kanada) jest Lotnisko Chibougamau-Chapais. Obsługuje duże terytorium, które obejmuje społeczności Chibougamau, Chapais i Oujé-Bougoumou. W obliczu rosnącego ruchu pasażerskiego uznano, że konieczny jest nowy budynek terminalu. Nowy terminal został zaprojektowany zgodnie z najnowszymi standardami, aby zapewnić pasażerom bezproblemową obsługę oraz wyrazić aspiracje i kulturę obsługiwanych przez niego społeczności. Oprócz obsługi podróżnych, lotnisko jest wykorzystywane do obsługi ładunków, ewakuacji medycznej i akcji gaśniczych.

Wszystkie te usługi wymagały ciągłej konserwacji, co stanowiło duże wyzwanie podczas budowy. Rygorystyczne planowanie i etapy budowy, jak również staranny wybór lokalizacji dla nowego terminalu, pozwoliły na kontynuowanie działalności w ramach istniejącego terminalu przez cały czas budowy, a także na powiększenie płyty lotniska po uruchomieniu nowego terminalu.

Nowy budynek składa się z dwóch niskich konstrukcji po obu stronach przeszklonej hali. Ten ostatni służy jako centralny węzeł komunikacyjny dla pasażerów i łączy wszystkie funkcje i usługi terminalu, zapewniając ich łatwą identyfikację i dostępność. Jego konstrukcja zapewnia wizualną łączność z parkingu do pasa startowego. Oczekujący mogą obserwować swój samolot na płycie lotniska, podczas gdy inni mogą monitorować strefę wsiadania i wysiadania. Ta płynność jest dodatkowo wzmacniana przez konsekwentne stosowanie materiałów i oświetlenie podczas przechodzenia z przestrzeni wewnętrznej do zewnętrznej.

Zewnętrzna fasada nosi nazwę lotniska w Cree i po francusku i jest ozdobiona dziełami sztuki autorstwa Emmanuelle Gendron, sprytnie wkomponowanymi w przezroczystość drewnianych ścian osłonowych i oddających hołd regionowi Eeyou Istchee. Praca Gendrona została wybrana przez komisję, w skład której weszli przedstawiciele społeczności Chibougamau, Chapais i Oujé-Bougoumou.

Podkreślając bliskość lasu borealnego, projekt terminalu prezentuje drewno produkowane lokalnie, w szczególności produkty o wysokiej wydajności, takie jak płyty konstrukcyjne z drewna klejonego i klejonego krzyżowo (CLT). Poczekalnię ograniczają z trzech stron drewniane ściany osłonowe, zwieńczone podniesionym dachem tworzącym clerestory od strony południowej. Konstrukcja dachu łączy elementy konstrukcyjne z drewna i stali. Obciążone panele CLT o rozpiętości 12 m są podparte na każdym końcu drewnianymi kolumnami, wzmocnionymi stalowymi prętami o wysokiej wytrzymałości.

Firma Dabbagh Architects, kierowana przez głównego architekta i założycielkę, Sumaya Dabbagh, ukończyła budowę Meczetu Późnego Mohameda Abdulkhaliq Gargasha (Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie), współczesnego miejsca kultu, które po mistrzowsku wykorzystuje formę, materialność i kontrolowane naturalne światło, aby wywołać poczucie spokoju, duchowego połączenia i przenieść wiernego z zewnętrznego świata materialnego do wewnętrznego poczucia istnienia.

Meczet jest jednym z pierwszych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich zaprojektowanych przez architektkę. Sumaya jest jedną z niewielu saudyjskich architektek swojego pokolenia i jedną z nielicznych architektek prowadzących własną praktykę w regionie Zatoki Perskiej. Znana z tworzenia budynków o znaczeniu kulturowym w dialogu z otoczeniem, kładzie nacisk na to, co niematerialne w architekturze; dążenie do stworzenia sensu i poczucia poetyki w celu nawiązania kontaktu z użytkownikiem każdego budynku.

Stworzenie przestrzeni kultu było bardzo szczególnym wyzwaniem projektowym. Modlitwa jest aktem oddania. Wymaga od wiernego całkowitej obecności. Przy wszystkich rozproszeniach w naszym nowoczesnym, zabieganym życiu, wyciszenie umysłu i znalezienie wewnętrznego spokoju, który pozwoli na pełne zanurzenie się w modlitwie, może być trudne – powiedziała Sumaya. –Dzięki projektowi stworzono serię przestrzeni, które pozwalają wyznawcy przejść z ruchliwego świata zewnętrznego i przygotować się na wewnętrzne doświadczenie.

Taktik Design kontynuuowało transformację Collège Sainte-Anne. Niezależnie od tego, czy jest to podwójna klasa ze zdejmowaną ścianą, czy otwory „akwarium” w pojedynczych klasach, przestrzenie zostały zbudowane tak, aby komunikować się ze sobą, tworząc w ten sposób atmosferę współpracy. Gabinet dyrektora był w całości osłonięty oknami, co stwarzało poczucie dostępności dla studentów i wzmacniało rodzinną atmosferę. Pokój nauczycielski jest teraz większą przestrzenią i bardziej oddalony od zgiełku klas. Dwa duże wspólne stoły zachęcają do pracy zespołowej i lepszej komunikacji.

Więcej niż tylko korytarze zapewniają środowisko, które działa zarówno jako przedłużenie sal lekcyjnych, jak i przestrzeń do komunikowania się. Strategia posiadania nieokreślonych obszarów jest zawarta w projekcie, ale także w intuicyjnych meblach. Aranżacja pozwala na zawłaszczenie przestrzeni zgodnie z własnymi potrzebami oraz zapewnia narzędzia do tworzenia i autonomii, podobnie jak scena spektaklu.

Projekt graficzny towarzyszy interwencjom poprzez kolorowe murale, które dają poczucie bycia częścią szkoły. Dominujący niebieski przypomina kolory Saint-Anne College. Klasy uczelni dostosowują się do pedagogicznej wizji szkoły, z układami 360^o, które zapewniają elastyczność. Meble są podzielone na część roboczą z biurkami, wielopoziomowymi szafkami biurowymi oraz stół na kółkach do nauczania, który może przemieszczać się między dwiema tablicami. Zainspirowane energią coworkingu jasne, wspólne przestrzenie pozwalają uczniom spotykać się poza klasą w celu burzy mózgów. Kolorowa podłoga, pokryta rozbryzgami farby, odzwierciedla energię projektu: przyjazna przestrzeń sprzyjająca współpracy i tworzeniu.

Rozmowa z tradycją i kulturą

Nowa siedziba Institut Pacifique pozwala mu stale rosnąć, rozwijać się i pomagać społeczności. Organizacja może teraz dotrzeć do większej liczby osób i powitać ich w bezpiecznym budynku, który odzwierciedla jej misję, czy to poprzez programy dla młodych ludzi, imprezy specjalne czy wynajem lokali. Budynek Institut Pacifique jest częścią dziedzictwa Ancien-Village-du-Sault-au-Récollet, które zostało jako takie wyznaczone przez miasto Montreal w 1992 roku, a koncepcja architektoniczna miała na celu przywrócenie wyglądu pierwotnego domu i podkreślenie parku przyrody, który graniczy z nieruchomością.

Pierwotną geometrię domu odzyskano, wyburzając szereg dobudówek z lat 70. i 80., które zostały wzniesione bez uwzględnienia charakteru okolicy. Nowa dobudówka objęła dom od strony elewacji południowej i zachodniej, działając jako łącznik pomiędzy istniejącym środowiskiem zabudowanym a parkiem przyrodniczym. Liczne otwory zapewniają wizualną ciągłość z krajobrazem.

Wyrównanie elewacji północnej i wschodniej, wyrównanie attyki i gzymsu, przeszklone przestrzenie na styku nowej i starej części oraz współczesny wygląd dobudówki – bez podobieństwa do tego, co było wcześniej – były koncepcyjnymi wyborami które przyczyniają się do nadania domowi określonej tożsamości. Kolorystyka materiałów użytych na zewnątrz zapewnia, że wszystko ma spójny wygląd, a drewniane wykończenie jest świadectwem chęci zintegrowania się z naturalnym kontekstem.

Wewnątrz zaprezentowano również geometrię oryginalnego domu i osobliwości architektoniczne. Pod sufitem katedry dodano antresolę, aby zmaksymalizować posadzki kabrioletu. Ta przestrzeń stała się jednym z kluczowych punktów projektu, z sufitami o podwójnej wysokości, naturalnym światłem, oknem w kształcie „byka” i wyeksponowaną strukturą. Na wewnętrznych ścianach domu, gdzie dobudówka łączy się z istniejącą strukturą, wnęki wykonane z odzyskanego drewna zapewniają miejsca pracy, poczekalnie i miejsca do spontanicznych spotkań.

Klasztor Urszulanek Cour de l’École des Ursulines de Québec, położony w samym sercu Starego Quebecu, jest jednym z niewielu dużych kompleksów konwentualnych pochodzących z założenia kolonii francuskiej od XVII wieku. To narodowe miejsce historyczne zostało poświęcone edukacji od czasu przybycia grupy misjonarskiej sióstr urszulanek w 1639 roku, a jego elementy budowlane i krajobrazowe świadczą o różnych fazach jego ewolucji.

Zgodnie z pierwotnym powołaniem, wychodząc naprzeciw potrzebom uczniów dzisiejszej szkoły podstawowej, urszulanki przekazały część swojego ogrodu na powiększenie szkolnego placu zabaw. Jesienią 2020 roku zespół ds. projektowania krajobrazu i urbanistyki EVOQ podjął się przebudowy placu zabaw. Zakotwiczone w wartości dziedzictwa i jego wielu unikalnych cechach, nowe instalacje nawiązują dynamiczny i wrażliwy dialog z kontekstem.

Położony na stromym cyplu Cap Diamant Stary Quebec słynie z nieregularnej topografii. Zawarta w starych fortyfikacjach tkanka miejska z biegiem lat zgęstniała, nadając temu obszarowi charakterystyczny charakter. Aby chronić tę wielowiekową spuściznę, wszystkie interwencje musiały być wykonywane z najwyższą surowością i wrażliwością. Aby zachować integralność gleby oraz system korzeniowy dojrzałych drzew, z których niektóre sięgają XVII wieku, prace wykopaliskowe ograniczono do ścisłego minimum.

Zespół projektowy ściśle współpracował z inżynierami budowlanymi, aby opracować metody mocowania infrastruktury placu zabaw do skały na powierzchni, aby uniknąć naruszania gleby, podczas gdy zespół archeologów nadzorował prace wykopaliskowe, aby zapewnić zachowanie artefaktów odkrytych podczas poprzednich wykopalisk. Nowy tor lekkoatletyczny został strategicznie zlokalizowany, aby otaczać i chronić dziewięć jabłoni starego sadu, zapewniając cień użytkownikom, jednocześnie upamiętniając bogate dziedzictwo krajobrazowe tego miejsca.

Zespół projektowy wykorzystał pionową topografię witryny, rozkładając różne obszary zabaw na pięciu poziomach. Zlewnie wody deszczowej zostały strategicznie rozmieszczone między różnymi zboczami, aby absorbować wodę deszczową przy użyciu zasad infiltracji i bioretencji.

BAAO Architects to wielokrotnie nagradzana multidyscyplinarna pracownia z siedzibą w Nowym Jorku, skupiająca się na badaniu praktyk przestrzennych i materiałowych, które dostosowują się do zmieniających się relacji między mieszkańcami a środowiskiem zabudowanym. BAAO pracowała w sektorze publicznym i prywatnym przy wielu projektach, które obejmują prywatne rezydencje, wnętrza oraz projekty instytucjonalne i handlowe w rejonie Nowego Jorku, regionalnie i za granicą. Firma współpracuje z wieloma klientami prywatnymi i korporacyjnymi, w tym The Hudson Companies i Trinity Real Estate, a także deweloperami mieszkań w Mongolii.

Zaprojektowane przez BAAO City Kids to nowe centrum edukacji dla dzieci znajdujące się w Williamsburgu na Brooklynie. Sześć klas przedszkolnych wychodzi na centralny dziedziniec o podwójnej wysokości, oświetlony przez duże okno sklepowe. Dziedziniec ma pogrubioną ścianę, która obejmuje recepcję i schowki oraz stanowi centralną przestrzeń do gromadzenia się klas. Okna o różnych kształtach i rozmiarach w elewacji wewnętrznej wpuszczają światło do otaczających przestrzeni na obu poziomach i zapewniają wizualny dostęp dla dzieci i nauczycieli. Klasy są połączone podwójnymi drzwiami i wspólnymi przestrzeniami, takimi jak łazienki i zlewy do zabawy, ze ścianami o połowie wysokości, które zapewniają prywatność wizualną dzieciom i możliwość monitorowania nauczycielom.

TEKST: Diana Nachiło

Artykuł opublikowany został w miesięczniku BIZNES.meble.pl, nr 9/2022