Nie tak dawno Pan Prezydent powołał Radę ds. Szkolnictwa Wyższego, Nauki i Innowacji.

Reklama

O jej zadaniach Głowa Państwa mówiła tak: To rada, która ma patrzeć w przyszłość. To jej zasadnicze zadanie, choć oczywiście ważne będzie też dokonywanie diagnozy stanu obecnego: czy dobrze rozwijamy innowacyjność, czy reforma szkolnictwa wyższego właściwie kształtuje model polskiej nauki (…) Czy sytuacja jest dobra? Gdyby taka była, to byśmy nie reformowali polskiej nauki.

W skład rzeczonej Rady weszło 18 osób, mających różne poważne stopnie i tytuły naukowe. A teraz zagadka: ile w składzie Rady jest kobiet? Tak jest, mają Państwo rację: ZERO. Chociaż w Polsce większość studiujących to kobiety (w efekcie kobiet z wyższym wykształceniem jest o ponad 40% więcej niż mężczyzn), także większość stopni naukowych jest – jeżeli można to tak ująć – w rękach kobiet, to w przyszłość szkolnictwa wyższego, nauki i innowacji w Polsce ma patrzeć 18 panów. Chyba że – i to mogłoby tłumaczyć skład Rady – postawiono przed nią zadanie wypatrzenia w naszym kraju kobiet. A gdy już to się uda, Rada będzie mogła zająć się diagnozowaniem, rozwijaniem i kształtowaniem.

Wśród noblistów w dziedzinach ścisłych próżno szukać polskich nazwisk. Jest za to Maria Skłodowska-Curie, która Nagrodę Nobla otrzymała dwukrotnie: raz w dziedzinie fizyki i raz chemii. Czy – gdyby jej życie i działalność – przypadło na okres o 100 lat późniejszy byłoby to wystarczającą przepustką do wejścia w skład Rady ds. Szkolnictwa Wyższego, Nauki i Innowacji? Dzisiaj wydaje się to mocno wątpliwe.

Reklama

Ale czemu ja się dziwię. Wszak w kraju, w którym o rodzeniu i posiadaniu dzieci najwięcej do powiedzenia mają ci, którzy – co do zasady – mieć dzieci nie powinni, taki a nie inny skład Rady odwołującej się do szkolnictwa wyższego, nauki i innowacji to nic zaskakującego. Cóż, jaki kraj, taka Rada.

TEKST: Marek Hryniewicki

Felieton został opublikowany w miesięczniku BIZNES.meble.pl, nr 12/2022