Taboret – fr. tabouret, taburet (przestarz.), stolec (staropol.), odmiana stolika, mały mebel do siedzenia, przeważnie prostokątny, kwadratowy lub okrągły, bez oparcia i poręczy, czasami z niskim, dekoracyjnym oparciem z jednej, dwóch lub trzech stron, z siedzeniem twardym lub tapicerowanym, wsparty przeważnie na czterech nogach, czasami z wiązaniem u dołu, u góry najczęściej połączonych oskrzynieniem.

Jakie są rodzaje taboretów?

Rozwinęły się także taborety na podporach deskowych (np. w kształcie schodków), walcowate, w kształcie klepsydry, składane itp. Jeden z najstarszych i najwszechstronniejszych mebli. Znany w starożytności (greckie difros lub jego odmiana składana difros okladias; rzymska sella, o różnych formach, przeznaczeniu i nazwach, np. sellaca – strensis – składany taboret polowy, sella balnearis – siedzisko z marmuru, używane w termach, sella curulis).

W XVII-XIX wieku stał się także meblem pałacowym i pełnił ważną rolę w etykiecie dworskiej. Wchodził w skład kompletów. Wyparty częściowo przez krzesło, które z niego powstało. Nadal popularny i użytkowany, szczególnie na wsi. Nazwa taboret używana bywa często zamiennie z nazwą stołek.

Źródło: Grzeluk I. (1998), Słownik terminologiczny mebli, Ośrodek dokumentacji zabytków, Ministerstwo Kultury i Sztuki.