Projektowanie mebli tapicerowanych – ze względu na konstrukcję i przeznaczenie mebli tapicerowanych ich projektowanie jest czynnością złożoną, wymagającą od projektanta dużej wiedzy z zakresu materiałoznawstwa, konstrukcji mebli, wytrzymałości materiałów oraz ergonomii wyrobów.

Meble tapicerowane należą do grupy mebli użytku bezpośredniego, a więc tych, które podczas użytkowania stykają się bezpośrednio z ciałem użytkownika. Ten bezpośredni kontakt użytkownika z meblem (w szczególności z podłożem) podczas kształtowania struktury technicznej wymaga uznawania priorytetu cech i potrzeb człowieka.

Dlaczego projektowanie mebli tapicerowanych jest trudne?

Powiązanie zagadnień projektowania technicznego i ergonomicznego ma charakter interdyscyplinarny, przez co wymaga zgłębienia wiedzy z zakresu konstrukcji leżysk tapicerowanych, mechaniki, komputerowych systemów wspomagających projektowanie, biomechaniki, antropometrii i antropotechniki, fizjologii oraz biofizyki i anatomii.

Aspekt ten przyczynił się zapewne do tego, iż proces projektowania mebli tapicerowanych niejednokrotnie nastręcza wiele trudności, a w literaturze można znaleźć wiele prac poświęconych zagadnieniom badania sztywności materiałów tapicerskich, oddziaływania podłoża mebli na ciało użytkownika oraz poprawy konstrukcji warstw sprężystych mebli tapicerowanych.

Źródło: Łapaczewska K. (2003), Wymagania i zalecenia ergonomiczne w procesie opracowania produktu, Instytut Wzornictwa Przemysłowego, Warszawa.