Politurowanie – jest przezroczystym wykończaniem powierzchni mebli i polega na nanoszeniu bardzo cienkich warstewek politury, co najmniej kilkunastu, a czasem nawet kilkudziesięciu.

Na mat czy na błysk?

Aby uzyskać wykończenie na mat politurowanie należy przeprowadzać bez zacierania porów, w przypadku politurowania z zacieraniem porów uzyskuje się powierzchnię na wysoki połysk.

Powierzchnie drewna przygotowuje się tak, jak w innych metodach przezroczystego wykończania.

Jak przebiega politurowanie?

Sam przebieg politurowania można podzielić na trzy fazy:

• gruntowanie,
• politurowanie właściwe,
• politurowanie ostateczne.

Na czym polega gruntowanie?

Gruntowanie podczas wykończania na mat odbywa się bez użycia pumeksu. Wykończając powierzchnię drewna na wysoki połysk zaciera się ją najpierw olejem wrzecionowym w celu ożywienia rysunku drewna. Nadmiar oleju należy zetrzeć suchą szmatą.

Natartą powierzchnię posypuje się sproszkowanym pumeksem, a następnie wciera się go tamponem nasyconym politurą. Wcieranie pumeksu powtarza się kilkakrotnie, aż do zatarcia porów. Ruchy wykonywane tamponem są koliste, ósemkowe i podłużne. Przerwy między jednym a drugim nakładaniem politury nie powinny być krótsze niż 3-5 min. Najkorzystniej jest wykończać równocześnie powierzchnie kilkunastu elementów.

Na czym polega politurowanie właściwe?

Po 3-, 4-dniowej przerwie wykonuje się politurowanie właściwe. Używa się politury o stężeniu 8-10% z bardzo niewielkim dodatkiem pumeksu. Politurę nanosi się tamponem słabo nasyconym, lekko go dociskając. Dla uzyskania poślizgu tamponu powierzchnię wykończaną skrapia się niewielką ilością oleju lnianego – w przypadku politury szelakowej lub parafinowego – w przypadku politury nitrocelulozowej.

Nakładanie politury powtarza się co najmniej kilkakrotnie, zwykle kilkanaście razy.

Na czym polega politurowanie ostateczne?

Po kolejnej 3-dniowej przerwie można przeprowadzić politurowanie ostateczne, którego celem jest nadanie wykończanej powierzchni lustrzanego połysku.

Efekt ten uzyskuje się dzięki nanoszeniu politury o coraz mniejszym stężeniu, już bez pumeksu i w końcowej fazie bez oleju. Ruchy tamponem są szybsze niż w poprzednich fazach, a docisk coraz mniejszy. Po naniesieniu ostatniej warstwy politury usuwa się z wykończanej powierzchni resztki oleju tamponem zwilżonym w spirytusie.

Po uzyskaniu pięknego połysku proces należy zakończyć.

Źródło: Szczuka J., Żurowski J. (1999), Materiałoznawstwo przemysłu drzewnego, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.