Pikowanie (z francuskiego) – dekoracyjna technika tapicerki, w której przestrzeń tapicerowana, np. tapczanu, fotela, poduszki itp. zostaje podzielona na mniejsze, przeważnie geometryczne figury (prostokąty, romby itp.), odpowiednio ułożone i przeszywane wraz z całą wyściółką i materiałem pokryciowym.

Do podstawowych układów pikowania należy m.in. tzw. półrombowy, całorombowy, rombowy wielokrotny i kwadratowy. W miejscach przeszycia umieszcza się zazwyczaj frędzle lub różnego rodzaju guziki (zwykle obszyte tym samym materiałem). Nadają one powierzchni plastyczny wyraz i wyraźnie dzielą ją na mniejsze odcinki, co zapobiega marszczeniu i rozciąganiu tkaniny.

Rozpowszechnione od ok. połowy XVIII wieku. Modne zwłaszcza we Francji (capiton) w II połowie XIX wieku. Popularne też w Anglii w okresie wiktoriańskim, gdzie nazywane jest stylem tapicerskim II cesarstwa.

Źródło: Grzeluk I. (1998), Słownik terminologiczny mebli, Ośrodek dokumentacji zabytków, Ministerstwo Kultury i Sztuki.