Obliczenie normy materiałowej – normy materiałowe można ustalić na podstawie przeprowadzonych prób – i wtedy jest to metoda doświadczalna, lub faktycznego zużycia materiałów zanotowanego podczas produkcji wyrobu podobnego – metoda statystyczna. Najbardziej właściwe jest ustalenie normy materiałowej metodą techniczno-ekonomiczną.

Na czym polega metoda metoda techniczno-ekonomiczna?

Metoda ta polega na przeprowadzeniu wskazanych poniżej obliczeń dla każdego elementu oddzielnie. Poniżej podano przykład obliczenia normy materiałowej dla danego wyrobu na przykładzie wybranego elementu.

Wymiary elementu, dla którego zostaną dokonane obliczenia, wynoszą: 1.500 × 40 × 25 mm. Jest to element graniakowy z drewna litego.

1. Obliczenie objętości netto jednego elementu: 1.500 × 40 × 25 = 1.500.000 mm³ = 0,0015 m³.

2. Ustalenie produkcyjnych nadmiarów na obróbkę oraz wymiarów brutto.

Założenia:

• nadmiar na długość elementu: 18 mm,
• nadmiar na szerokość elementu: 6 mm,
• nadmiar na grubość elementu: 8 mm.

Długość elementu brutto: 1.500 + 18 = 1.518 mm.

Szerokość elementu brutto: 40 + 6 = 46 mm.

Grubość elementu brutto: 25 + 8 = 33 mm.

3. Obliczenie objętości brutto, tj. ilości drewna niezbędnego do uzyskania gotowego elementu: 1.518 × 60 × 38 = 3.461.040 mm³ = 0,003461040 m³ = 0,00346 m³

Objętość odrzynków wg szacunku: 0,005000 m³.

Stąd objętość brutto: 0,00346 m³ + 0,00500 m³ = 0,00846 m³.

4. Obliczenie czystych strat produkcyjnych, tj. ilości drewna, które w postaci wiórów, trocin i nieużytecznych odrzynków wlicza się w normę materiałową: 0,00846000 m³ – 0,0015 m³ = 0,00696 m³.

Obok tych czystych strat produkcyjnych podczas manipulacji tarcicy powstają odrzynki, które mogą być wykorzystane w produkcji innego wyrobu. Takie odrzynki nazywa się odpadami i nie wlicza się ich do normy materiałowej. Objętość brutto wszystkich elementów stanowi normę materiałową na cały wyrób.

Źródło: Prządka W., Szczuka J. (1996), Technologia meblarstwa, część 2, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.