Kabina natryskowa – stanowi komorę osłoniętą z trzech stron. W kabinach natryskuje się przedmioty o niewielkich lub średnich wymiarach, np. galanterię drzewną, krzesła, skrzynki teletechniczne. Natryskiwane przedmioty znajdują się wewnątrz kabiny, robotnik stoi przed otworem roboczym ściany przedniej.

Przedmioty przeznaczone do wykańczania ustawia się na obrotowym stole, natomiast robotnik stojący na zewnątrz kabiny nanosi wyrób lakierowy pistoletem natryskowym.

Jak działa kabina natryskowa?

Składniki lotne oraz część cząstek wyrobu lakierowego dostają się poza natryskiwany przedmiot. Później porywa je strumień powietrza wytwarzany przez wentylator. Przez znajdujący się w wewnętrznej ścianie kabiny otwór ssący powietrze dostaje się w obszar działania tryskaczy.

Rozpylona przez tryskacze woda, skierowana przeciwnie do kierunku ruchu powietrza, strąca część cząstek wyrobu lakierowego do zbiornika wody. Pozostałą część cząstek wyrobu lakierowego wychwytuje filtr. Oczyszczone w ten sposób powietrze trafia do wentylatora, skąd dostaje się na zewnątrz lakierni.

Do czego potrzebna jest woda w kabinie natryskowej?

Wytrącone z powietrza cząstki wyrobu lakierowego opadają wraz z wodą do zbiornika wody, będącego jednocześnie odstojnikiem zawiesin. Poprzez filtr wodny woda zasysana jest do pompy. Następnie przewodami wyposażonymi w zawory regulacyjne tłoczona jest pompą do tryskaczy, a także rynienek ściekowych. Rynienki mają przelewy rozprowadzające wodę po ścianach wewnętrznych kabiny.

Obmywanie ścian wodą nie dopuszcza do osadzania się na nich cząstek wyrobu lakierowego. Woda po ścianach spływa do zbiornika. Obieg wody jest zamknięty, wymaga jednak uzupełniania, natomiast reguluje się go za pomocą zaworu pływakowego.

Niektóre typy kabin wyposażono w urządzenia zapewniające częściową recyrkulację powietrza (ok. 80%). Przynosi to poważne oszczędności przy ogrzewaniu powietrza dostarczanego do lakierni.

Źródło: Dziedzicki Mirosław, Wykończenie powierzchni drewna 742[01].Z2.03. Poradnik dla ucznia, Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007. Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.