Giętarko-suszarka – specjalna, wielopółkowa prasa hydrauliczna z metalowymi, ogrzewanymi formami. Giętarko-suszarki to maszyny do obróbki złożonej, w których po operacji gięcia następuje suszenie elementu w celu utrwalenia nowego kształtu.

Przykładem może być maszyna do gięcia elementów oparciowych krzeseł między sztywnymi, odpowiednio ukształtowanymi formami.

Jak jest zbudowana giętarko-suszarka?

Ogrzewana parą forma ma postać wydłużonego zbiornika, którego dwie przeciwległe ściany ukształtowano według określonej krzywizny. Na zewnętrznej roboczej powierzchni tych ścian znajduje się szereg rowków o przebiegu pionowym i przekroju poprzecznym trapezowym (do gięcia elementów w postaci drążków) lub o przekroju prostokątnym (do gięcia łat). Każdy rowek stanowi formę do gięcia elementu. Rowki w dolnej swej części zamknięto prostopadłą powierzchnią oporową.

Taśmy stalowe przymocowano do formy poniżej tej powierzchni. Górny koniec każdej taśmy zaopatrzono w przynitowane okucie z gwintowanym otworem i śrubą wraz z trzewikiem dociskowym.

Jak działają giętarko-suszarki?

Element wstawia się między formę a taśmę tak, aby jego dolne czoło dotykało powierzchni oporowej rowka. Następnie pokręca się rękojeścią śruby tak, aby trzewik dociskowy oparł się z pewną siłą o górne czoło elementu. W ten sposób osiąga się napięcie taśmy na powierzchni elementu. Wygięcie elementu uzyskuje się przez dociśnięcie do formy jego górnego końca za pomocą dwustronnej dźwigni z rolką.

Zgięte elementy pozostawia się dociśnięte do formy przez 0,5-2 godzin dla utrwalenia kształtu. W prostszych odmianach giętarek tego typu dociśnięcie elementu do formy uzyskuje się przez bezpośredni nacisk ręki na rękojeść śruby. Rękojeść ta wespół z elementem stanowi rodzaj dźwigni jednostronnej. Po wygięciu elementu jego położenie względem formy jest zabezpieczane za pomocą haka.

Źródło: Bieniek S. (1995), Maszyny i urządzenia do obróbki drewna, część 2, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.