Fotografia dnia roboczego – jest to najstarsza metoda mierzenia czasu pracy polegająca na obserwowaniu – z pomocą zegarka – przebiegu pracy na danym stanowisku w ciągu dnia roboczego i rejestrowaniu następujących po sobie czynności.

Obserwacji podlegają zarówno czynności, jak i przerwy pomiędzy nimi. Czas końcowy danej czynności jest jednocześnie czasem początkowym następnej. Badanie najczęściej rozpoczyna się z chwilą rozpoczęcia zmiany roboczej, a przedmiotem badania jest stanowisko lub grupa stanowisk.

Jakie są rodzaje fotografii dnia roboczego?

W zależności od przedmiotu i celu badania wyodrębnia się pięć rodzajów fotografii:

• indywidualną fotografię dnia roboczego przeprowadzaną, aby ocenić pracę danego jednego pracownika w danym czasie tj. wykorzystanie przez niego czasu na pracę oraz czas bezużyteczny (bezczynny) podczas dnia pracy,
• fotografię dnia roboczego zespołu, w której obserwowany jest zespół pracowników wykonujący wspólnie jedno zadanie lub pracujący przy jednym stanowisku,
• fotografię dnia roboczego grupy, której członkowie pracują indywidualnie,
• fotografię na trasie używaną do obserwowania pewnej liczby stanowisk pracy, które są wykorzystywane w określonym momencie dnia na danym odcinku
• samofotografię wymagającą najwięcej zaangażowania od wykonawcy danego zadania, ponieważ sam rejestruje wykonywaną pracę; aby być w stanie zaobserwować różne elementy pracy należy prowadzić taką obserwację przez dłuższy okres czasu, na przykład tydzień.