Słownik meblarski

Cis

Cis – rodzaj Taxus; rodzina cisowate – Taxacea; ang. yew; niem. Eibe.

Występowanie: ok. 8 gatunków na północnej półkuli, w Europie i Polsce, np. cis pospolity (T. Baccata). Wszystkie części rośliny, z wyjątkiem szkarłatnej mięsistej osnówki, są trujące.

Kolor drewna: biel wąski barwy biało-żółtawej lub jasnobrązowej, często z szarawym odcieniem. Twardziel czerwono-brunatna z ciemniejszymi smugami, na powietrzu przybiera odcień fioletowy.

Cechy drewna: twardzielowe, słoje zwykle wąskie, często faliste; promienie drzewne niewidoczne, przewodów żywicznych brak; o bardzo równomiernej i zwartej budowie; ciężkie i twarde; bardzo trwałe; bardzo cenne.

Zastosowanie: do wyrobu drobnych wyrobów snycerskich, intarsji w meblach artystycznych.

Źródło: L. Helińska-Raczkowska, Leksykon nauki o drewnie, Poznań 1999.