Znakowanie materiałów tartych (cechowanie) – ma głównie na celu umożliwienie szybkiego zidentyfikowania materiału.

Znakowanie materiałów tartych określa jakość, pochodzenie oraz wymiary tarcicy. Znakuje się również rodzaj tarcicy specjalnej.

Na czym polega znakowanie materiałów tartych?

Znaki umożliwiające rozpoznanie jakości tarcicy umieszcza się na jej czołach: są to barwne punkty o średnicy 1 cm. Jeżeli na czole brak miejsca, znaki te umieszcza się na jednej z płaszczyzn tuż przy czole. Na ich podstawie można określić klasę lub grupę jakości tarcicy.

Jakie kolory określają klasę tarcicy?

Tarcicę iglastej o przeznaczeniu ogólnym znakuje się wg PN-7 5/D-96000. Dzieli się ona na cztery klasy jakości (I, II, III i IV), natomiast oznacza się je następująco:

• klasa I – barwa niebieska,
• klasa II – barwa zielona,
• klasa III – barwa czerwona,
• klasa IV – barwa czarna.

Znakiem dodatkowym informującym o zabezpieczeniu tarcicy środkami antyseptycznymi jest jeden żółty punkt.

A co, jeżeli w partii tarcicy występuje kilka jakości?

Znaki dotyczące wymiarów, stosowane w odniesieniu do tarcicy nie obrzynanej, umieszcza się na płaszczyźnie mniej więcej w połowie długości. Na znaki te składają się: długość w metrach i szerokość w centymetrach.

Źródło: Prażmo J., Stolarstwo, część 1, WSiP, Warszawa, 1997.