Warstwa sprężynująca – jedna z czterech podstawowych warstw tapicerskich, warstwa sprężynująca jest stosowana w meblach o tzw. tapicerce półmiękkiej i tapicerce miękkiej; w dużej mierze decyduje ona o jakości i standardzie mebli tapicerowanych.

Dawniej wyróżniało się dwa rodzaje warstw sprężynujących: sprężynową i bezsprężynową. Obecnie przyjęło się, iż warstwa sprężynująca musi zawierać sprężyny, natomiast warstwy bezprężynowe nazywa się warstwą sprężystą. Warstwę sprężynującą stosuje się głównie w kanapo-tapczanach, fotelach i materacach.

Co charakteryzuje warstwę sprężynującą?

Warstwa ta powinna odznaczać się: trwałością, wysoką elastycznością i zdolnością sprężystego przenoszenia obciążeń użytkowych, trwałością zróżnicowaną w zależności od jakości mebla oraz jego części (np. największa na leżysku i siedzisku, mniejsza na oparciu i najmniejsza na podgłówku i poręczach).

Właściwości te zależą od rodzaju użytego materiału oraz od sposobu i poprawności łączenia go z innymi warstwami układu tapicerskiego.

Z czego wykonana jest warstwa sprężynująca?

Warstwę sprężynową można wykonać tradycyjnie, tzn. przez zastosowanie pojedynczych sprężyn jedno- lub dwustożkowych lub też w postaci formatek sprężynowych zwanych „bonnell”, „szlarafia” lub woreczkowe (inaczej: kieszeniowe lub z ang. pocket).

Warstwę sprężynującą bezsprężynową wykonuje się z pianek poliuretanowych. Konieczne jest stosowanie pianek o sztywnościach odpowiednich do przeznaczenia i elastyczności zgodnej z wymaganiami.

Grubość składanych formatek nie powinna być większa niż 80 mm (powyżej tej grubości pianka traci właściwości). Formatki powinno się łączyć z pozostałymi warstwami za pomocą kleju.

Jakie pianki do mebli?

Pianki poliuretanowe wysokoelastyczne są przeznaczone do mebli o najwyższej jakości, jak również na siedziska mebli ze sztywną warstwą podtrzymującą.

Pianki poliuretanowe standardowe są przeznaczone do mebli z elastyczną warstwą podtrzymującą, zwłaszcza na siedziska i luźne poduchy.

Sztywność pianek decyduje o ich przeznaczeniu. Na leżyska i siedziska powinno się stosować pianki o większej sztywności niż na oparcie.

Źródło: Swaczyna I., Swaczyna M. (1993), Konstrukcje mebli. Część 2. Podręcznik dla technikum, Wydawnictwa Szkolne i pedagogiczne, Warszawa.