Sznurowanie sprężyn – wykonywane za pomocą sznura tapicerskiego zapewnia im odpowiedni docisk do podłoża i utrzymuje je w ustalonym położeniu, niezmiennym w czasie długotrwałego użytkowania.

W produkcji mebli tapicerowanych sznurowanie jest o tyle istotne, że sprężyny są ściskane i rozprężają się w granicach ustalonych systemem sznurowania. W miejscach największego nacisku sprężyny powinny odkształcać się nie więcej niż 40-60% całkowitej wysokości. Natomiast po odciążeniu sprężyny powinny wracać do pierwotnego kształtu.

Poprawnie dobrany sposób sznurowania powinien zapobiegać wychylaniu się całych sprężyn na boki i ich trwałej deformacji.

Jakie są sposoby sznurowania sprężyn?

Wyróżnia się dwa podstawowe sposoby sznurowania sprężyn:

• prostokątny, zwany francuskim (odmiany: z jednym sznurem i z dwoma sznurami),
• przekątny, zwany niemieckim.

W systemie prostokątnym sznurowania sprężyn wyróżnia się z kolei wiązania:

• Pełne, w którym wszystkie sprężyny układu sprężynującego są powiązane ze sobą. Dzięki temu pracują razem.
• Dzielone, w którym nie wszystkie sprężyny są powiązane ze sobą i nie pracują razem. Zwykle pierwszy rząd sprężyn wiąże się oddzielnie i odgradza warstwą wyściółki, aby w czasie przejmowania obciążenia użytkowego pracował niezależnie od pozostałych rzędów sprężyn.

Źródło: Dzięgielewski S. (1996), Meble tapicerowane. Produkcja przemysłowa, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.