Szelak (niem. Schellack, z hol.) – żywica naturalna otrzymywana z gumilaki, tj. wydzieliny owada z rodziny pluskwiaków, zwł. odmiany laccifer lacca.

Owady te żyją na liściach niektórych drzew figowych (np. ficus religiosa) w Azji (Indie, Jawa) i Ameryce (Kalifornia, Argentyna). Wysysają one soki i przetwarzają je w żywice, które zbiera się z liści i gałęzi i poddaje procesowi oczyszczenia.

Z czego składa się szelak?

Zawiera ok. 75% żywicy oraz wosk, barwniki i wodę. W zależności od rodzaju drzewa i zawartości barwnika otrzymuje się różne gatunki szelaku, np. lemon – żółty, oranż, rubin lub odbarwiony chemicznie szelak bielony. W handlu sprzedawany jest przeważnie w postaci listkowej lub ziarnistej.

Służy do wyrobu politur szelakowo-spirytusowych oraz fiksatyw, lakierów, apretur, emalii, past, farb, atramentów, płyt gramofonowych itp. Szelak sztuczny produkuje się przeważnie z żywic fenolowo-formaldehydowych.

Źródło: Grzeluk I. (1998), Słownik terminologiczny mebli, Ośrodek dokumentacji zabytków. Ministerstwo Kultury i Sztuki.