Szafa gdańska – szafa barokowa, przedstawiciel mebli gdańskich, wytwarzana w XVII-XVIII wieku w gdańskim ośrodku meblarskim (znajdującym się na terenie Pomorza Gdańskiego), przede wszystkim w miastach pomorskich: Gdańsku, Toruniu czy też Elblągu.

Szafa gdańska to głównie sieniowa, o profilowanych płycinach drzwiowych, wysuniętym gzymsie oraz bogato zdobionym kartuszu. Całość wsparta na pięciu kuliście spłaszczonych nogach. Podstawa zaopatrzona w szuflady lub tzw. ślepe szuflady, które imitowały te właściwe.

Jak wygląda szafa gdańska?

Szafa jedno- lub dwudrzwiowa, ozdobiona kolumnami lub pilastrami, które dodatkowo „dzieliły” powierzchnię mebla, nadając mu formę architektoniczną. Zdobione głównie snycerką przedstawiającą putta, wici roślinne, zwierzęta, herby, itp. Innymi technikami dekoracyjnymi wykorzystywanymi w szafach gdańskich jest intarsja lub inkrustacja.

Sprzęty te służyły do przechowywania drogocennych przedmiotów tj. srebra, porcelany itp. Natomiast odzież przechowywano nadal w skrzyniach oraz kufrach, dekorowanych intarsją z mahoniu oraz jaworu.

Źródło: Dzięgielewski S., Żuchowski T., Studia nad metodami identyfikacji mebli wytwarzanych w Polsce do XIX wieku, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, 2009.