Pianka poliuretanowa sztywna – typ pianki poliuretanowej, najczęściej otrzymywanej z poliolu o dużym stopniu rozgałęzienia i masie cząsteczkowej poniżej 1.000.

W skład mieszaniny reakcyjnej wchodzą także woda lub inny środek spieniający, wysokoreaktywny katalizator, emulgatory oraz niekiedy środki zmniejszające palność. Poliestry i polietery wykorzystywane w produkcji tych pianek powinny zawierać większą liczbę grup hydroksylowych niż w przypadku EPPUR – elastycznych pianek poliuretanowych.

Produkcja pianki poliuretanowej sztywnej

W przemyśle pianki sztywne najczęściej otrzymuje się metodą dwuetapową poprzez zalewanie w formach zamkniętych oraz metodą natryskiwania. Pianka ta ma tym sztywniejszą strukturę i większą wytrzymałość, im więcej zawiera polioli tri- lub tetrahydroksylowych.

Polietery stosowane do produkcji pianek sztywnych to zwykle addycyjne połączenia tlenku propylenu z alkoholami wielowodorotlenowymi (gliceryna, pentaerytryt). Stosuje się również olej rycynowy. Jako środek spieniający wykorzystuje się fluorotrichlorometan.

Zastosowanie pianki poliuretanowej sztywnej

Pianki sztywne charakteryzują się większą gęstością i wytrzymałością niż pianki elastyczne. Stosowane są głównie w budownictwie do wypełniania pustych przestrzeni (uszczelniania) w konstrukcjach budowlanych, drzwiach, ramach okiennych, do wyrobu izolacyjnych płyt konstrukcyjnych, izolacji rurociągów, chłodni, zbiorników.

Źródło: Prociak A., Rokicki G., Ryszkowska J. (2014), Materiały poliuretanowe, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2014.