Okleina naturalna – fornir przeznaczony do oklejania powierzchni wyrobów w celu ich uszlachetnienia.

Jakie są rodzaje oklein naturalnych?

Rozróżnia się m.in. cztery zasadnicze grupy:

• promieniowa,
• pół-promieniowa,
• styczna (warstwowa),
• styczno-czołowa (wzorzysta).

W obrębie tych grup wyszczególnia się osiem typów. Są to: okleina zwykła (zw. szlicht), warstwowa, błyszczowa, pasiasta, pół-wzorzysta (zw. flader), kwiecista, wzorzysta (zw. mazer), a także piramidalna.

Okleiny produkowane są w dwóch kategoriach:

• okleina do zastosowania meblarskiego – od 0,4 mm do 1 mm (co 0,1 ± 0,04 mm),
• obłóg – 1,2; 1,5; 2,0; 2,5; 3,0; 4,0 mm ± 0,1 mm.

Która okleina naturalna jest najładniejsza?

Szczególnie bogaty rysunek uzyskuje się z drewna odznaczającego się nieprawidłowym przebiegiem włókien, np. falistość – (jesion, brzoza), czeczotowatość (brzoza, topola, czeczota).

Efektowny rysunek uzyskuje się też w okleinie radialnej, ciętej stożkowo (jak przy struganiu ołówka temperówką) oraz okleinie piramidalnej, w której rysunek słojów przypomina układ żeber, a także okleinie z drewna (głównie konarów) ciętej poprzecznie – najbardziej znana jest tu tzw. skorupa ostrygi cięta m.in. z orzecha i drewna oliwkowego, rozpowszechniona w XVII w. w Holandii i Anglii.

Czy możliwa jest zmiana barwy okleiny?

Możliwa jest modyfikacja barwy okleiny, aby odwzorować koloryt gatunków egzotycznych.

Jednostka miary i jednostka handlowa okleiny to 1 m², natomiast arkusze oklein pakuje się zwykle w pakiety liczące 24 lub 32 sztuki z zachowaniem kolejności skrawania poszczególnych arkuszy z wyrzynek. Wilgotność okleiny to 15 ± 3%.