Okleina do zastosowania meblarskiego – rodzaj forniru o grubości od 0,4 mm do 1 mm (co 0,1 ± 0,04 mm), stosowanego do oklejania powierzchni wyrobów z drewna, wykonanych zazwyczaj z mniej cennych gatunków, w celu ich uszlachetnienia i ostatecznego wykończenia.

Okleiny występują w trzech klasach jakości.

Jakie są zalety oklein?

Atuty stosowania okleiny to:

• wzmocnienie konstrukcji wyrobu,
• podniesienie jego wartości estetycznej,
• przyczynianie się do oszczędności cennych gatunków drewna.

Wykorzystywanie okleiny stanowi tańszą alternatywę dla drewna w masywie, jednak nadal uchodzi za ekskluzywny sposób wykończenia oklejanych powierzchni mebli. Barwę można także modyfikować w kierunku odwzorowania koloru innego, z reguły droższego gatunku drewna.

Okleina naturalna a okleina laminowana

Okleina naturalna jest trwała przy zachowaniu odpowiednich metod pielęgnacji powierzchni, a ponadto bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne, zarysowania, kontakt z wodą od okleiny laminowanej. Najczęściej spotyka się uszkodzenia wynikłe wskutek zalania lub nasiąknięcia fornirowej powierzchni płynami.

Jakie są największe wady oklein?

Największą wadą jest wysoka cena. Łatwo uszkodzić jej gładką powierzchnię czyszcząc środkami przeznaczonymi do mebli drewnianych lub laminowanych.

Należy bezwzględnie unikać stawiania na powierzchnie fornirowane gorących przedmiotów, nawet filiżanki z kawą, ponieważ może zostać trwały ślad. Alkohol rozlany bezpośrednio lub naniesiony jako jeden ze składników rozpylanych środków do czyszczenia pozbawi połysku.

Wszelkie zabrudzenia należy usuwać najlepiej niezwłocznie po zaistnieniu – wilgotną tkaniną (np. flanelą) bez użycia detergentów. Trudniejsze zabrudzenia można usuwać przy użyciu delikatnego mydła (bez dodatku alkoholu itp.)

Jak układa się arkusze okleiny?

Arkusze okleiny naturalnej mogą być układane techniką na książkę oraz techniką maszynową. Sposób na książkę polega na obracaniu arkusza względem jednej z osi odwzorowując przewracanie strony w książce, natomiast ułożenie maszynowe to zdejmowanie kolejnych arkuszy skrawanej kłody i układanie obok siebie.

W procesie produkcji arkusze okleiny są najpierw selekcjonowane w taki sposób, aby zapewnić ciągłość rysunku drewna, następnie odpowiednio przycinane (np. na gilotynach) i spajane (z wykorzystaniem spajarek), tworząc formatki przeznaczone do oklejania płyt wiórowych, sklejek czy MDF np. w prasie wielopółkowej.

Jakie są rysunki okleiny naturalnej?

Można wyróżnić następujący rysunek okleiny naturalnej:

• okleina zwykła, Zw,
• okleina błyszczowa, Bł (dąb, jawor, buk, jesion),
• okleina wzorzysta, Wz,
• okleina pół-wzorzysta, Pwz (brzoza, jawor, jesion, wiąz, klon, orzech),
• okleina kwiecista, Kw (brzoza, palisander, jesion),
• okleina pasiasta, Ps (tik, mahoń, azaber, cytryna, afromozja),
• okleina piramidalna, Pr (morwa).