Czy luksus może być dyskretny i nie przytłaczać? Wnętrze w stylu quiet luxury projektu Weroniki Budzichowskiej z To Be Design udowadnia, że jest to możliwe.

Reklama

Próżno szukać tu krzykliwych wzorów, przesadnego przepychu, jak również trendów, które przemijają z sezonu na sezon. Weronika Budzichowska, architekt wnętrz z pracowni To Be Design, nie tylko odsłoniła dyskretne oblicze luksusu. Wnętrze, w którym panuje styl quiet luxury, to przykład elegancji w najbardziej subtelnej i wysmakowanej formie.

Jak wygląda wnętrze w stylu quiet luxury?

Wnętrze autorstwa Weroniki Budzichowskiej emanuje spokojem, harmonią i ponadczasowym luksusem, opartym na jakości. Z całą pewnością nie jest na pokaz, a kluczową rolę odgrywają tu przede wszystkim naturalne, wyselekcjonowane materiały. Architektka ubrała je w stonowane kolory o neutralnym charakterze. We wnętrzach tego domu dominują więc odcienie beżu, szarości, bieli, kości słoniowej oraz subtelne akcenty ziemistych tonów. Działają one kojąco, a ponadto wprowadzają poczucie spokoju i równowagi. Są również tłem, które pozwala wyeksponować jakość materiałów i formy mebli.

Styl quiet luxury to coś więcej niż tylko estetyka – to podejście do życia. Jest wyrazem świadomego wyboru jakości nad ilością, harmonii nad chaosem i trwałości nad tym, co ulotne. Wnętrze w tym stylu ma być miejscem odpoczynku i regeneracji, w którym każda rzecz ma swoje miejsce i wartość – mówi Weronika Budzichowska z pracowni To Be Design.

W projekcie pojawiają się między innymi drewniane podłogi w delikatnych odcieniach, jedwabne zasłony, kaszmirowe koce czy wełniane dywany. Są one nie tylko elementem wystroju, ale i wyrazem dbałości projektantki o szczegóły. Przez wnętrza dyskretnie przewijają się marmur i trawertyn. Pojawiają się w detalach takich jak blaty, stoły, a nawet fronty mebli, nadając wnętrzom subtelnej elegancji. Wszystko jest tu wyważone. Tekstury i materiały współgrają ze sobą, tworząc atmosferę luksusu, który nie przytłacza.

Reklama

Meble w stylu quiet luxury

Architektka starannie przemyślała i ograniczyła do minimum meble i zabudowy stałe. Utrzymane w stonowanej kolorystyce, przyciągają wzrok łagodnymi, obłymi formami i wysokiej jakości wykonaniem. Wygodna kanapa w salonie o płynnym, zaokrąglonym kształcie, tapicerowana w jasnej, strukturalnej tkaninie, okrągłe pufy czy stoliki z litego drewna i kamienia o organicznych formach to elementy, które doskonale wpisują się w estetykę quiet luxury. Ważne są również detale, czyli dyskretne uchwyty, perfekcyjnie wykonane szwy czy subtelne przeszycia. Wnętrza ożywiają też miękkie, ciepłe światła, które tworzą nastrojowy klimat.

Wybierając meble w stylu quiet luxury, warto postawić na minimalistyczne formy i ponadczasowy design. Zaś dodatki to nie ilość, a jakość. Zamiast wielu dekoracji, wybieram kilka unikalnych przedmiotów. Kluczową rolę odgrywa także oświetlenie, które nie tylko buduje sprzyjający relaksacji i wypoczynkowi klimat, ale w dyskretnych formach uzupełnia całość aranżacji, podkreślając piękno materiałów i detali – tłumaczy Weronika Budzichowska.

ZOBACZ TAKŻE: Quiet luxury – za co wnętrza kochają ten trend?

O tym, jak ważna jest siła detali przekonuje także czerń, która niczym lejtmotyw przewija się w postaci zdecydowanych akcentów przez wszystkie pomieszczenia. Czarne szprosy w przeszkleniach, listwy sufitowe, czy elementy zdobne mebli i wyposażenia dodają charakteru, nie zakłócając przy tym panującej we wnętrzach harmonii. To przestrzeń, która nie krzyczy, jest subtelna i w dobrym guście.

O pracowni To Be Design:

Założycielką pracowni To Be Design jest Weronika Budzichowska, absolwentka studiów magisterskich w ASP w Warszawie na Wydziale Architektury Wnętrz. Projektantka ukończyła również studia podyplomowe w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, Design Management. Pracownię To Be Design prowadzi od 2014 r. Cenię sobie ponadczasowy klasyczny styl i elegancję. Najważniejsze w procesie twórczym jest dla mnie połączenie potrzeb klienta z estetycznymi i funkcjonalnymi rozwiązaniami. Realizujemy projekty w skali indywidualnych przestrzeni prywatnych, jak i obiektów publicznych – można przeczytać na stronie internetowej architektki.